Willy Hoonakker is als grafisch vormgeefster afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). Ze is reeds meer dan 20 jaar werkzaam op dat gebied. Omdat ze naar de Hogeschool ging om o.a. te werken met haar handen, en in het 3e jaar van de opleiding de computer zijn intrede deed, waarbij het handwerk verdween, heeft zij in de jaren daarna verschillende cursussen gedaan en in verschillende ateliers gewerkt om toch feeling met het materiaal te behouden. Haar schilderwerk maar ook haar foto’s worden regelmatig gebruikt in haar grafische producten.
Op dit moment doet ze, naast haar werk als grafisch vormgeefster, de opleiding docent beeldende vorming en educatie. Ze wil graag als docente op een creatieve manier bezig gaan met mensen en materialen.
Deze expositie is een proces met 1 thema: honden.
Bij toeval begon ik bij de cursus beeldende vorming bij de UCK met het schilderen van een hond. Ik gebruikte maar 3 kleuren en 3 vormen. Daarna ging ik experimenteren met materialen, waaronder behang, Ik werkte met binnen- en buitenvormen.
Daarna maakte ik ruimtelijke honden van klei, van ijzerdraad en van stof. Geen enkele hond werd zoals ik bedoelde. Soms leken ze zelfs niet op honden maar op bijvoorbeeld een pasgeboren kalfje. De honden straalden soms kracht uit maar vaak ook kwetsbaarheid. Mijn honden hadden allemaal een mankement en ik besefte dat deze in feite de mankementen waren van Donna, de hond van mijn vriend Reyn. Donna was inmiddels 12 jaar oud en de ooit zo krachtige en sterke hond werd doof en zwakker en zwakker in haar achterpoten. Over haar laatste maanden gaat het laatste deel van het proces, dat daarmee eigenlijk van een hele andere orde is geworden dan het eerste deel.
Met dit creatieve proces heb ik vorig jaar, tijdens de expositie van het UCK,
de publieksprijs gewonnen.
Inmiddels hebben we Donna in moeten laten slapen op 4 november 2011.
De gedichten bij de expositie zijn van Reyn, haar baasje.
